Zaznacz stronę

 

W życiu wszystko zaczyna się od Odwagi.

Teraz Odwaga przejawia się w małych rzeczach i gestach, ale wydaje mi się, że z każdą chwilą coraz trudniej jest nam ją znaleźć. Żyjemy w świecie trendów i powtarzalności, uważamy, że bycie na topie to znak bycia wyjątkowym. Jest w nas więcej hejtu i zawiści, bo nabyliśmy jakiś zły nawyk tępienia indywidualności. Boimy się inności. Nie potrafimy zaakceptować rzeczy wychodzących poza nasz schemat, zamykamy się w bańce, coraz ciężej przychodzi nam deptanie nowych dróg.

Tak długo krążyliśmy dziwnymi ścieżkami, że największą Odwagą jest teraz życie w zgodzie ze sobą.

Nie potrzebujemy już teraz Odwagi żołnierzy. Potrzebujemy Odwagi ludzi, którzy nie będą bali się sięgać po nowe rozwiązania, będą dawać nadzieję, chodzić po nieutartych ścieżkach. Świat nie potrzebuje wojen, potrzebuje miłości i tych, którzy wszelkie konflikty będą kończyć pokojowo. Nie potrzebuje ludzi sukcesu, potrzebuje marzycieli.

Nie mówmy dzieciom, że wojna to chwała i bohaterstwo. Nauczmy je, że prawdziwą chwałą jest zapobieganie wojnie, a bohaterami są ci, którzy potrafią tego dokonać.

Nie mówmy im, że świat jest pełen obłudy, a sukces osiągają ci, którzy do celu idą po trupach. Nauczmy je, że każdy z nas podąża inną ścieżką i czasem się gubi, a dobro zawsze wraca do tego, kto podaje słabszym pomocną dłoń.

Mówmy, że każdego dnia, kiedy decydujesz się wstać z łóżka i stawić czoło nieznanej rzeczywistości, pokazujesz Odwagę. Za każdym razem, kiedy mówisz „nie” w tłumie ludzi skłonnych zgodzić się na wszystko, pokazujesz Odwagę. ZAWSZE, kiedy robisz kolejny krok w stronę swoich marzeń, kierujesz się sercem, pomagasz, wierzysz w coś trochę mocniej niż reszta i podążasz swoją drogą mimo tego, co mówią inni – pokazujesz Odwagę.

Potrzeba tak wiele i tak niewiele, żeby być w życiu szczęśliwym. Żeby nie bać się być sobą, być tą kolorową kropką na jednolitym tle bieli naszego świata i dawać sobą nadzieję. Pokazywać, że można i że tak jest fajnie.

„Odwagi”, detal

Odwagi kochani. Odwagi.

Daria Ostrowska „Odwagi”, 2020. Więcej prac Darii możesz znaleźć tutaj i tutaj.